Σημαντικό μνημείο της Ελληνιστικής Περιόδου, το θέατρο του Άργους ήταν ένα από τα μεγαλύτερα της αρχαίας Ελλάδας, με χωρητικότητα περίπου 20.000 θεατών.
Το επιβλητικό οικοδόμημα, στους πρόποδες της νοτιοανατολικής πλευράς του λόφου του κάστρου του Άργους (ονομάζεται και κάστρο Λάρισας), δέσποζε πάνω από την αρχαία πόλη και ήταν ορατό από τον Αργολικό κόλπο.
Χτισμένο
σε μικρή απόσταση από το παλαιότερο θέατρο της πόλης (5ος αιώνας π.Χ.),
σε ένα χώρο όπου προϋπήρχαν μικρά ιερά, το υπό εξέταση θέατρο
κατασκευάστηκε στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ., πιθανώς για να φιλοξενήσει
τους αγώνες μουσικής και δράματος των Νεμέων, που μεταφέρθηκαν οριστικά στο Άργος εκείνη την περίοδο. 
Το αρχαίο θέατρο του Άργους, που ήλθε στο φως ύστερα από ανασκαφές που διενήργησε η Γαλλική Aρχαιολογική Σχολή Αθηνών, υπέστη πολλές μετασκευές ήδη από την αρχαιότητα, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζονται δύσκολα τα αρχικά χαρακτηριστικά του.
Οι πρώτες τροποποιήσεις έλαβαν χώρα το 2ο αιώνα π.Χ., ενώ το 2ο αιώνα μ.Χ. επεκτάθηκε το σκηνικό οικοδόμημα προς δυσμάς, καλύπτοντας μέρος της ορχήστρας.
Οι τέσσερις κερκίδες
(τμήματα των εδωλίων ανάμεσα στις κλίμακες) στο τεράστιο κοίλο του
θεάτρου αντιστοιχούσαν στις φυλές του Άργους. 
Η κατά το μεγαλύτερο μέρος της λαξευμένη στο βράχο ορχήστρα του θεάτρου διέθετε τη λεγόμενη χαρώνεια κλίμακα, έναν υπόγειο διάδρομο που την ένωνε με τα αποδυτήρια και εξυπηρετούσε την εμφάνιση των ηθοποιών που υποδύονταν νεκρούς ή χθόνιες θεότητες.
Σύμφωνα με τον Παυσανία,
ανάμεσα στα έργα που κοσμούσαν το θέατρο, υπήρχε και ένα σύμπλεγμα που
παρίστανε τον Περίλαο τον Aργείο, γιο του Aλκήνορος, να σκοτώνει τον
Oθρυάδα τον Σπαρτιάτη, μνημείο που συμβόλιζε τη μακροχρόνια αντίθεση του
Άργους με τη Σπάρτη. 
Η χρήση του θεάτρου δεν περιοριζόταν στους αγώνες μουσικής και δράματος που τελούνταν σε αυτό, αφού στο χώρο του πραγματοποιούνταν και συνεδριάσεις πολιτικού χαρακτήρα.
Το θέατρο του Άργους εγκαταλείφθηκε οριστικά στα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ.
Το καλοκαίρι του 1829 πραγματοποιήθηκε στο αρχαίο θέατρο του Άργους η Δ’ Εθνοσυνέλευση, που κλήθηκε να εγκρίνει τη μέχρι τότε πολιτική του Ιωάννη Καποδίστρια και να θέσει τις βάσεις για την οργάνωση του νέου ελληνικού κράτους.
*Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο παρόν άρθρο προέρχονται στο σύνολό τους από το διαδικτυακό τόπο του σωματείου «Διάζωμα» (diazoma.gr).
ΠΗΓΗ in.gr
